adını koyamıyorum "içimden geçenler" diyelim...

her şeyin terk edilmişlikten kaynaklandığını görebiliyorum artık. Yaşadıklarının hiçbir önemi yok aslında. Önemli olan neleri biriktirdiğin! Mesela kulağımda öyle tınılar var ki terk ettiklerime götürüyor beni nota nota. Aşk için dua izlerinde olamayacak kadar geçkin yürek. Ama ahlak, ahlaksızlıkla ikiye bölündüğünde kimden yana olduğumu bilmiyorum. Birinden yana mı olmak lazım onu da bilmiyorum.

Sen böyle kendince git, ben nasıl olsa peşinden gelmem. Ama, "ah bir gün gelirsem" korkuları aklımı yerinden oynatmıyor değil hani. Oysa ne korkusu bu ortada bu kadar kaybetmişlik ve ısrarla yeniden bulmuşluk varken.

Gecedeyiz, geceleri severim... 
Sihirli bir halı istiyorum gecede... Gitmek istediğim o kadar yer, o kadar insan, o kadar koyun var ki... alayınızı seviyorum ,

aeveri 26.11.2009